Review: Samsung Galaxy Note 10.1 (2014 Edition)

In de basis is de Note 10.1 eenzelfde soort tablet als de eerste versie: een Android-plank met een beeldschermdiagonaal van 10,1 inch die je ook met een stylus kunt bedienen en voor dat doeleinde ook speciale (notitie)software aan boord heeft.

Uiterlijke wijzigingen

Toch zie je direct dat Samsung flink wat wijzigingen heeft toegepast. De Zuid-Koreanen staan enigszins berucht om hun voorliefde voor glimmend plastic als het hun smartphones en tablets aangaat. Daar lijken ze bij dit model toch wat van zijn afgestapt. De behuizing is nog altijd van plastic, maar heeft een soort 'lederen' look met dito gripprofiel aan de achterzijde en zelfs nepstiksels aan de randen. Toegegeven: het geeft nog altijd geen premium gevoel zoals bijvoorbeeld aluminium dat doet, maar het is een (kleine) stap in de goede richting. Het geheel ademt natuurlijk wel een beetje 'nep', maar het profiel zorgt in ieder geval voor een stevige grip, ook als je wat last van zweethanden hebt.

Belangrijkste vernieuwing in het uiterlijk is niet zozeer het materiaal van de casing, maar de vormgeving ervan. De vorige versie had behoorlijk last van grote schermranden en dat probleem lijkt hier niet te spelen. Daardoor oogt het apparaat een stuk compacter dan de Note uit 2012. De dikke schermranden deden bij dat model dienst als speakerkast, bij deze uitvoering zijn die naar de zijkanten verplaatst.

De achterzijde is voorzien van een grove structuur, waardoor het apparaat prettig vasthoudt. Samsung heeft het plastic een soort lederlook meegegeven, het is beter dan glimmend plastic maar doet wat kitscherig aan.

Bediening: bekend recept

De indeling van de tablet is eigenlijk precies zoals andere Galaxy-appataten. Voor het teruggaan naar het startscherm gebruik je nog altijd een fysieke knop onder het beeldscherm, precies zoals bij de iPad. Samsung houdt daar stug aan vast, waar andere fabrikanten steeds vaker kiezen (en terecht naar mijn mening) voor virtuele toetsen. Naast de fysieke home-knop vind je soft-touch toetsen voor het optiemenu en een terug-knop. Ben je een Samsung Galaxy-smartphone gewend, dan kun je snel met dit apparaat uit de voeten, maar ook voor anderen spreekt de bediening redelijk voor zich.

Beeldscherm: pracht en praal

Als er een ding is waar Samsung bij dit apparaat de spijker helemaal op zijn kop slaat, is het wel het prachtige beeldscherm. Ik durf te beweren dat dit het beste beeldscherm is dat ik ooit in een tablet heb gezien. Om te beginnen is de resolutie helemaal bij de tijd, met 2560 x 1600 beeldpunten wil ik de uitdaging best aan dat individuele pixels in ieder geval op werkafstand volledig onzichtbaar zijn. Waar het scherm zich echt van de concurrentie weet los te worstelen is de combinatie van die hoge resolutie met de overige eigenschappen: prima inkijkhoeken, een nauwkeurige kleurweergave en een lichtopbrengst waar een goede kamerlamp zich niet voor zou hoeven schamen. Foto's en video's doen het dan ook bijzonder goed op dit apparaat, maar ook gewoon een beetje surfen wordt op deze manier al een stuk aangenamer. Alleen het zwart had nog iets dieper gekund. Ook de witbalans is in orde. Gelukkig ontbreekt de vreselijke blauwe gloed waar de Galaxy-telefoons (vooral de oudere modellen) wel last van hebben: wit is hier gewoon spierwit en geen blauw of groen. Het enige scherm dat aan het paneel dit apparaat kan tippen is wellicht die van de nieuwe Nexus 7.

Prestaties: niet wat je verwacht

Samsung heeft de 'internals' ten opzichte van zijn voorganger geheel vervangen. Aan het roer staat nu een op papier zeer rappe quad-core Snapdragon 800-processor op 2,3 GHz. Die wordt ondersteund door zeer riante hoeveelheid werkgeheugen van 3 GB, niet al te misselijk voor een Android-tablet en op papier de basis voor een bloedsnelle tablet. Op papier is dit ook een veel snellere tandem dan de Exynos 4-cpu en 2 GB geheugen van zijn voorganger en ook uit diverse benchmarks komt het apparaat als een van de snelste tablets, zo niet de snelste Android-plank van dit moment.

Toch komt dat er in de praktijk niet helemaal uit, en dat mag je Samsung best zwaar aanrekenen. Toegegeven, het zijn een hoop pixels die moeten worden aangestuurd, maar in de praktijk is het apparaat vaak gewoon niet vloeiend. Zelfs ogenschijnlijk simpele handelingen als het openen van apps gaat af en toe gewoon traag, transities ogen wat schokkerig en vooral bij multitasking voelt alles gewoon net niet echt vlotjes aan. Aan de hardware kan het nauwelijks liggen, dus ik heb sterke vermoedens dat Samsung's Touchwiz-interface en de vele Samsung-apps hier roet in het eten gooien. Huiswerk dus, want in theorie is dit een bloedsnelle tablet. Het is niet de eerste keer dat ik Samsung zou betrappen of halfslachtig, slecht geoptimaliseerd programmeerwerk.

Software: optimalisatie gewenst

Standaard voorziet Samsung zijn Galaxy-apparaten met de Touchwiz UX-interface, en dat is bij dit model dan ook niet anders. Ik kan hier kort over zijn: wat mij betreft heeft Samsung nog veel werk te verrichten, aan de ene kant wat design als functionaliteit betreft als aan de andere kant optimalisaties onder de motorkap. Om met dat design te beginnen: het zit gewoon 'designwise' niet zo best in elkaar. Fonts, knoppen, interface-elementen: het lijkt allemaal een beetje alsof een stokoude testversie van Android als basis is genomen. Het doet Android 4.3, dat van zichtzelf een best aardige interface heeft, in ieder geval weinig goeds. Daarbij is zoals gezegd de snelheid onder de maat, het is duidelijk dat de potentie van de hardware niet ten volle benut wordt.

Een ander irritatiepunt waar Samsung maar niet van lijkt te genezen is de grote hoeveelheid meegeleverde Samsung-apps, waarbij zelfs een eigen 'app store' niet wordt geschuwd. De apps wisselen sterk in bruikbaarheid, maar bij geen van deze heb ik het gevoel dat het iets toevoegt aan wat Google standaard meelevert in Android. Toch kost de gehele Android-installatie je mede daardoor 7 GB, en dat gaat direct van je 32 GB beschikbare opslagruimte af.

Speciaal voor de stylus heeft Samsung voorzien in een fors aantal notitie- en notebook-apps. Ik zie er zelf niet zo het nut van in, maar wellicht dat sommige zakelijke gebruikers het handig vinden om tijdens bijvoorbeeld een vergadering snel handgeschreven notities te kunnen maken. Helaas is de handschriftherkenning niet echt van bruikbaar niveau, en ik heb toch niet echt een onduidelijke pennenstreek. En handschriftherkenning staat of valt met de consistentie en foutloosheid, want het verbeteren van ook maar een lettertje haalt al de vaart en daarmee het hele idee onderuit.

De software zou moeten herkennen wanneer je van het scherm wegkijkt en vervolgens de sluimermodus moeten inschakelen om zo batterijduur te besparen. Welnu, ook die functie werkt vaker niet dan wel.

Zoals de eerdere Note 10.1 beschikt ook dit model over multitasking-opties. Hier heeft Samsung wel zichtbaar moeite in gestoken: dit werkt een stuk beter dan op het vorige model. Content kun je relatief gemakkelijk overhevelen van de ene naar de andere app. Helaas is ook dit in de praktijk nauwelijks echt bruikbaar: slechts bepaalde 'dynamische' Samsung-apps bieden namelijk hiervoor ondersteuning. Niet geheel onlogisch: Android-apps zijn nu eenmaal ontworpen en ontwikkeld om fullscreen te draaien.

Een laatste irritatiepuntje is het vergrendelscherm. Wil je de tablet gebruiken, dan zul je die met een veeg naar rechts moeten ontgrendeken, maar dat wil soms maar lastig lukken. Overigens is de 50 GB gratis Dropbox-ruimte wel een mooi gebaar en absoluut welkom. Toch kan dat niet voorkomen dat Samsung op softwaregebied dure punten laat liggen.

Camera's en speakers

De aanwezige camera's zijn dik in orde, zoals eigenlijk alle hardwarematige aspecten van de tablet dat zijn. De foto's van de camera aan de achterzijde zijn zowaar bruikbaar, en de camera aan de voorzijde is prima voor het voeren van videogesprekken en ook in donkerdere ruimtes nog goed bruikbaar. De speakers stellen niet bijster veel voor, maar dat heb ikeigenlijk ook nog niet mogen meemaken in een tablet.

Accuduur

Met een beeldscherm als dit is de verwachting dat je op accuduur wat water bij de wijn moet doen. Een dergelijk paneel is nu eenmaal een stroomvreter. Op zich heeft Samsung dit aspect aardig onder controle, al hoef je geen waarden te verwachten van bijvoorbeeld de iPad Air. Een filmpje kijken houdt het apparaat ongeveer 9 uur vol.

Volg Raymond Luijbregts via Twitter of Google+