Terroristen als hackers, of andersom

Het leken allemaal ongelukjes daar bij de Utrechtse nieuwbouw van de Rabobank, maar even leek de ware toedracht behoorlijk sinister. En de cyberaanvallen van vorige week op de Rabobank bleken helemaal geen gevolg van softwareproblemen te zijn, maar het gevolg van heel andere problemen.

De beide incidenten hebben op het eerste gezicht totaal niets met elkaar te maken, tot vorige week de terroristische groepering ‘Conspiracy Cells of Fire’ beide daden met slecht knip- en plakwerk en een beetje 'hulp' van Indymedia opeisten.

Nu liep dit met een sisser af (de brandjes waren in ieder geval niet door CCoF aangestoken), wie achter de cyberaanval zit is nog altijd onduidelijk), maar het zet je wel aan het denken over andere acties van ‘onschuldige’ hackers. Denk bijvoorbeeld aan de Wikileaks-groep. Het klinkt allemaal zo onschuldig: een website platleggen als je het ergens niet mee eens bent.

De ‘Conspiracy Cells of Fire’ waren tot nu toe hoofdzakelijk bekend van de bompakketjes die naar diverse ambassades verzonden werden, maar online blijken de linkse terroristen ook op onbekende schaalgrootte actief te zijn. En waar ligt eigenlijk de grens wat betreft de term terrorisme?

Wat Wikileaks heeft gepresteerd lijkt op het eerste gezicht een nobel streven om ‘de waarheid’ – welke dat ook moge zijn - boven water te krijgen. Maar het betreft dan wel een gekleurde waarheid, want natuurlijk willen de Wikileakers ons vooral doen geloven dat de westerse wereld barstensvol criminele regeringen zit. Dat er tot nu toe weinig keiharde bewijzen boven tafel zijn gekomen mag de pret niet drukken. Kwantiteit boven kwaliteit is het motto. Wat veel ernstiger is, is het feit hoe de informatie is verkregen.

Martelaren

Door klokkenluiders in overheden en defensie-instellingen te gebruiken bijvoorbeeld. Die worden nu als een soort martelaren neergezet door Wikileaks, maar feitelijk is er geen enkel verschil met een ordinaire dief en je zou zelfs van terroristen kunnen spreken. Want de instellingen worden letterlijk geterroriseerd door openbaarmakingen waar eigenlijk om tal van redenen geen verdediging tegen te voeren valt.

En hoe lang duurt het voordat er een splintergroepering binnen Wikileaks – toch al geen verzameling van brandschone medewerkers die allemaal eenzelfde nobel doel voor ogen hebben - ontstaat die fysiek geweld gaat gebruiken? De dagen van weleer – de Duitse RAF, RaRa - lijken ineens weer helemaal terug. Al Qaida in de polder, het moet niet gekker worden.

Beveilig je toko

Het vervelende is dat dit soort radicale groeperingen ook ineens actief kunnen worden in jouw bedrijf. Bijvoorbeeld omdat je ooit eens in een grijs verleden olijven geïmporteerd hebt uit het verderfelijke Egypte. Of omdat je Amerikaanse ketchup – die vieze kapitalisten hebben onze eigen ketchuppen immers van de markt verdreven - importeert. Of misschien wel gewoon omdat je tegen de zin in van anderen winst maakt.

Beveiligen van gegevens was nog nooit zo belangrijk als momenteel het geval is. Want dat is wat de ontwikkelingen de afgelopen tijd overduidelijk aantonen: informatie geeft macht en middelen om op wat voor manier ook te manipuleren. Zorg dus dat gevoelige informatie gewoon achter gesloten (bedrijfs)deuren blijft, dat scheelt heel veel ellende. En moet je toch de weg op met vertrouwelijke gegevens, versleutel de zaak dan. Hoeft zelfs niks te kosten, met www.truecrypt.org kom je bijvoorbeeld al een heel eind. Wil je het professioneel aanpakken, houd dan de komende papieren editie van WINMAG Pro in de gaten.

================================
Ronald Smit is freelance it-journalist en reist de hele wereld rond. Voor WINMAG Pro schrijft hij regelmatig over software, voip en netwerkapparatuur.