Review: Samsung ATIV Book 7

Ultrabooks staan bekend als machines die je overal gemakkelijk mee naartoe neemt. Vaak komt dat niet helemaal zonder een offer. Veel van deze laptops hebben bijvoorbeeld maar een beperkte hoeveelheid aansluitingen. Andere machines lijken helemaal gebouwd voor de consumentenmarkt, vaak met als nadeel dat je een spiegelend scherm erbij 'kado' krijgt. Voor deze ultrabook lijkt dat allemaal niet op te gaan; Samsung heeft duidelijk geprobeerd een machine neer te zetten die ondanks zijn compacte formaat en lichte gewicht behoorlijk veelzijdig is. Bovendien is het apparaat verkrijgbaar in een matte uitvoering.

Behuizing

De ATIV Book 7 is een lust voor het oog. De aluminium behuizing lijkt uit een stuk vervaardigd en is geborsteld. Achterop prijkt het Samsung-logo, maar deze is net uit het midden geplaatst wat een net wat stijlvollere aanblik geeft. De vormgeving is door de bank genomen ingetogen, maar stijlvol Ik moet toegeven: Samsung heeft ongetwijfeld goed naar de vormgeving van de Macbook Air gekeken, maar ze hebben in ieder geval iets eigens toegevoegd. Deze kun je in ieder geval rustig uit je koffer halen bij een klant.

Dankzij de gekozen materialen voelt de ultrabook enorm stevig. Nergens kon ik de behuizing betrappen op speling. Dat is niet alleen prettig voor de duurzaamheid van de ingewanden, maar zorgt ook voor een fijnere aanslag van het toetsenbord.
Wel is de laptop niet de dunste van de ultrabooks. Sterker nog, voor een machine uit deze categorie is het apparaat wat aan de forse kant. Het gewicht is met 1,45kg (variant zonder aanraakscherm) ook niet bepaald licht. Hier verschilt de laptop overigens duidelijk met zijn duurdere broer, de ATIV Book 9, die wat slanker vormgegeven is. Toch ligt het apparaat daardoor wel prettig en stabiel op je schoot.
Voor de weergave van geluid heeft Samsung gekozen voor JBL-speakers. En die vallen niet tegen. Nu is dat voor zakelijk gebruik niet zo'n belangrijk punt, maar wil je een presentatie met geluid afspelen direct vanaf de laptop, dan kan dat zonder dat je je voor het geluid hoeft te schamen. Met name de weergave van laag is een stuk beter dan op veel andere ultrabooks.

Toetsenbord en touchpad

Het toetsenbord is – niet geheel verrassend – van het type chiclet. De 'eilandjes' voelen soms een beetje wiebelig en de klik is wat 'dun', maar toch tikt het toetsenbord helemaal niet rot. In het donker je documenten uitwerken is geen probleem, het toetsenbord heeft achtergrondverlichting die zich automatisch in vijf trapjes of handmatig met de fn-toets aanpast aan de lichtomstandigheden. Wat indeling betreft is er weinig verrassends te vinden, en dat is in dit geval positief.

De trackpad komt van de Taiwanezen van Elantech en is lekker groot. Samsung heeft dit precies in het midden onder het toetsenbord geplaatst. De werking is prima; het registreert je vingerbewegingen nauwkeurig en biedt ondersteuning voor gestures met tien vingers. Kleine side-note voor de Windows-haters: onder Linux werkt op het moment van schrijven die multitouch-functionaliteit nog niet. Het is waarschijnlijk een kwestie van tijd voordat dat euvel verholpen is.

Beeldscherm

Het beeldscherm is net als bij de Sony Vaio Pro 13 de 'shining star' van de show. Ook hier trakteert de fabrikant je op het beste wat er momenteel voor laptops te krijgen is wat displays betreft: een uiterst smakelijke combinatie van full hd-resolutie en een pls-paneel, in een formaat van 13,3 inch. Die combinatie pakt goed uit, op dit oppervlak zorgt full-hd voor enorme scherpte, waarbij individuele pixels niet of nauwelijks te onderscheiden zijn. Daar profiteren met name fonts van, al zul je wel de dpi-grootte van de letters in je besturingssysteem wat willen opschroeven, want tekst oogt in de standaardinstellingen wat klein. De grote werkruimte is een zegen voor multitaskers.

Samsung laat je overigens kiezen tussen een uitvoering met een aanraakscherm en een zonder. Wij kozen voor de laatste variant: deze is niet alleen 200 euro goedkoper (999 euro ipv 1199), maar heeft ook een matte coating, waardoor je veel beter in direct zonlicht kunt werken zonder hinderlijke schitteringen. Wel moet je het dan doen met de ingebouwde gpu van de Intel-chipset, de spiegelende uitvoering met aanraakscherm heeft een iets snellere Radeon-videokaart. Vooralsnog lijkt me voor zakelijk gebruik een aanraakscherm en Radeon-kaart geen gemis en kun je beter voor de goedkopere optie gaan.
De beeldkwaliteit is dik in orde. De kleurweergave is zeer goed en kleurverschuivingen vinden dankzij de pls-techniek niet of nauwelijks plaats onder een bredere inkijkhoek. Alleen de lichtopbrengst had hoger gekund; de gemeten waarde van 286 nits voor de niet-spiegelende versie is ruim voldoende, maar in fel zonlicht zijn waarden van 300 of hoger welkom.

Prestaties

Eigenlijk is het binnenwerk van deze laptop op papier wat ongelukkig. Intel staat op het punt om zijn Haswell-cpu's breed uit te rollen en de eerste apparaten op basis van deze architectuur zijn al verschenen: de Macbook Air en de Sony Vaio Pro. In het najaar zullen vrijwel alle andere laptopbouwers volgen. Toch kun je je afvragen hoe erg dat in dit geval is. De gebruikte processor, een Core i5 3337U Ivy Bridge presteert prima en kan in situaties die daarom vragen doorgassen naar een rappe 2,7 GHz. Haswell is misschien energiezuiniger, maar ook op dat vlak hebben we weinig over te klagen in dit geval (waarover later meer).

In de praktijk hebben we over de prestaties niks te klagen. Vooral dankzij de ssd is het apparaat merkbaar rap in alle dagelijkse handelingen. Het is absoluut geen apparaat voor zware videobewerkingen of rendering, maar gewoon kantoorwerk doet het met twee vingers in de neus. Toch steekt er iets. Het interne geheugen bedraagt 4GB, uitbreiden is een kwestie van de onderplaat eraf schroeven en een nieuw bankje inprikken.

Aansluitingen

Zoals eerder gezegd is deze ultrabook niet de allerdunste. Dat is misschien voor sommigen een nadeel (mij persoonlijk zit het niet dwars), maar die eigenschap brengt wel een belangrijk voordeel mee: er is genoeg ruimte voor aansluitingen en daar heeft Samsung dan ook gretig gebruik van gemaakt. Links en rechts van de behuizing vinden we drie usb-sloten, waarvan een van het 3.0-type. Ook een sd-kaartslot is aanwezig, afgesloten met een plastic klepje. Verder is gezorgd voor een mini-vga-poort en een hdmi-uitgang. Vastketenen kun je het apparaat met een Kensington-slot. Opvallend is de aanwezigheid van een ethernet-aansluiting, dat hebben lang niet alle ultrabooks vanwege hun dunne behuizing. Handig als je regelmatig met het apparaat in de buurt van vaste netwerkaansluitingen werkt.

Batterijduur

De cpu is niet van het Haswell-type, maar toch zet het apparaat een prima accuduur neer. Gemiddeld kwam ik uit op zo'n 5,5 tot 6 uur werktijd zonder netvoeding. Dat is geen wereldschokkende prestatie, maar voor velen ruim voldoende om perioden zonder netstroom te overbruggen. Het komt echter niet in de buurt van de accuduur van de Macbook Air, die met zo'n elf uur een zeer indrukwekkende prestatie neerzet. Ook de Sony Vaio Pro houdt het langer vol. Het maakt voor de accuduur overigens niets uit of je gaat voor de variant zonder of met aanraakscherm.