Review: Lenovo Thinkpad Helix

Het uiterlijk van de Helix vertoont de typische Lenovo-trekjes: een koolzwarte, wat hoekige behuizing in strakke, rechte vormen. Echt charmant en sexy oogt het allemaal niet, maar daar koop je eigenlijk ook geen Lenovo voor. De behuizing is van een solide soort plastic dat over de gehele linie is afgewerkt met een laagje soft-touch rubber, iets dat we steeds vaker tegenkomen in het hogere segment.

De Helix is een convertible ultrabook die je als tablet en notebook kunt gebruiken. Het scherm kun in zijn geheel losklikken van het toetsenbordgedeelte met een knop aan de zijkant, een systeem dat we ook kennen van bijvoorbeeld de Asus Transformer. Aan het uiteinde van het toetsenbordgedeelte zitten twee plastic voetjes, waarover je het scherm kunt terugschuiven. Dat gaat redelijk probleemloos en 'fool-proof': het past maar op één manier. Je kunt het scherm koppelen in laptopmodus, maar het ook andersom plaatsen. Dat is handig voor presentaties, maar je kunt dan ook het beeldscherm over de toetsen heenklappen en als 'Tablet+'-gebruiken. Je hebt dan een behoorlijke forse tablet in handen, maar wel een met twee accu's. In het toetsenbord zit namelijk een 4-cells-accu, terwijl in het scherm een 3-cells-accu is geplaatst. Samen geven ze een hele nette accuduur van ongeveer acht uur, dat is voor zover ik weet een nieuw record voor een Windows-convertible. Gebruik je alleen het losse scherm als tablet, dan kun je zo'n vijf uur toe. In laptopmodus is de accu van de het toetsenbord en het scherm uiteraard ook gekoppeld, en doe je er dus ook zo'n acht uur mee.

Als tablet

Ik had tot nu toe nooit echt goede ervaringen met convertibles in tablet-stand. Ze waren vaak te groot en te zwaar om een echte tablet-ervaring te bieden. De Lenovo Helix is hierin een uitzondering; het losse beeldscherm weegt 845 gram. Dat is weliswaar twee keer zo zwaar als de meeste 'echte' tablets, maar die vergelijking is oneerlijk: dit apparaat heeft laptop-specificaties en dus een dito processor en koeling. De tablet is prima als dusdanig bruikbaar, al zul je al snel in zowel staande als liggende modus twee handen moeten gebruiken. In Tablet+-modus is het apparaat zoals gezegd behoorlijk zwaar voor handbediening.

In de laptopmodus merk je snel waar Lenovo al jaren om bekend staat: zijn oerdegelijke, zeer prettige toetsenborden. Bij de Helix is dat niet anders, het chiclettoetsenbord is een van de beste in zijn klasse. Wel zijn de pijltjestoetsen duidelijk het kind van de rekening, en juist die gebruik je in Windows 8(.1) redelijk vaak – deze zijn wat klein uitgevallen. Ook irritant: de Ctrl- en Fn-toets zijn aan de linkerkant verwisseld. Daar staan echter voor een 11,3-inchlaptop ruime overige toetsen tegenover. Functies als het volume en schermopbrengst zijn nu leidend, juist voor de klassieke functietoetsen moet je nu de Fn-toets gebruiken. Dat kan voor power-users die hier veel gebruik van maken erg hinderlijk zijn, maar gelukkig kun je de Fn-toets 'locken'. Ook het trackpad is van fijne Lenovo-kwaliteit. Het ligt naadloos in de behuizing en heeft dezelfde aangename soft-touch als de rest van de behuizing. Het naadloze design heeft als enige nadeel dat je soms onbedoelde muisbewegingen maakt tijdens tiksessies. Bij veel laptops kun je mede om die reden het trackpad uitschakelen met een functietoets, maar dat lijkt helaas bij de Helix niet op te gaan.

Aan de achterzijde vind je een soort plastic klepje, dat wel iets weg heeft van een spoiler. Het zorgt voor een afdichting van het 'open ruggetje' tussen het toetsenbord en het schermgedeelte. Daarachter bevinden zich twee roosters voor ventilatoren – in de laptopmodus heb je niet alleen meer accuduur tot je beschikking, maar ook wat extra cpu-power en dat moet natuurlijk gekoeld worden.

Op schoot heeft het apparaat wat kuren. Het scherm is iets zwaarder dan het toetsenbord, waardoor het al snel wat naar achteren helt. Link, want deze machine wil je niet van schoot laten vallen. Je moet dus of het scherm rechtop zetten, of continu met je polsen tegendruk geven. Geen ideale situatie.

Beeldscherm

Een sterk punt van deze convertible is het beeldscherm. Lenovo 'ticks the right boxes': een ips-beeldscherm met een full-hd resolutie en tienpunts-aanraakfunctionaliteit. Toegegeven, de eerste panelen met 3200 x 1800 hebben inmiddels hun weg gevonden naar laptops, maar voor dit beeldscherm hoef je je allerminst te schamen. De kleurreproductie is niet misselijk en ook de lichtopbrengst is prima. Ook kijkhoeken zijn goed, zoals je met ips mag verwachten. Lenovo kiest voor een spiegelende laag, maar desondanks heb je weinig last van reflecties. Voor peninvoer staat een stylus tot je beschikking, die je kwijtkunt in een uitsparing in de linker bovenhoek van het beeldscherm. Waarschijnlijk zul je de tekst iets willen vergroten, want dergelijke pixelhoeveel op een 11-inchbeeldscherm zorgt met de standaardinstellingen voor wat kleine letters. Videobellen kan met een 2-megapixelcamera aan de voorzijde, foto's maak je - voor zover je dat wilt met zo'n apparaat - met de 5-megapixelcamera op de rug.

Prestaties

Eigenlijk kunnen we over de prestaties van deze machine kort zijn: die zijn - zeker voor wat je ermee zou willen - meer dan voldoende. De ssd van Intel is een bijzonder rap exemplaar en dat merk je vooral bij het opstarten van het systeem en individuele applicaties. Bovendien is het met 180 GB iets ruimer dan de 128 GB die we gewend zijn, hoewel de goedkoopste variant nog steeds 128 GB aan boord heeft. De cpu is nog van het Ivy Bridge-generatie, een Core i5 3337U, maar dat drukt de pret, zeker dankzij de extra accu, nauwelijks. Ons testexemplaar had geen vPro-compatible cpu (deze is optioneel wel verkrijgbaar), wel was een tpm-module aanwezig. Standaard is 4GB RAM ingeprikt, maar dat kun je ook verdubbelen.

Aansluitingen

Wat de aansluitingen betreft hinken we op twee gedachten. Als 'lichte' tablet heeft het apparaat een mini-displayport, één usb-poort van jammer genoeg het type 2.0. Een echte aanvulling is het simkaartslot, voor mobiele webtoegang. Grote afwezige op het feestje is een sd-kaartslot. Het is ons totaal niet duidelijk waarom Lenovo hier punten laat liggen – voor een dergelijke aanschafprijs verwacht je dat je ook met je sd-kaartjes uit de voeten kan. Gelukkig kun je het apparaat wel docken, iets wat iedere zakelijke laptop zou moeten kunnen. Gebruik je het toetsenbordgedeelte, dan krijg je de beschikking over usb 3.0-poort en mini-displaypoort. De usb-2.0-aansluiting en de mini-displayport van de tablet-modus zijn in laptopstand onbruikbaar, want zitten aan de onderkant van het beeldscherm.

Volg Raymond Luijbregts via Twitter