Review: HP Spectre 13-3000ed

De vernieuwde Spectre is allesbehalve een doorsnee ultrabook, maar speelt mee in de hoogste divisie van het genre. Ons testmodel was op papier rijkelijk voorzien: een (mobiele) Core i7 cpu, 8 GB intern geheugen en een 13-inch ips-beeldscherm met een qHD-resolutie van 2560 x 1440 beeldpunten. Kortom: serious business en niet voor niets op dit moment de meest kostbare consumentenlaptop van het bedrijf. Overigens is het apparaat ook met een full-hd-paneel verkrijgbaar.

Eerlijk is eerlijk: deze nieuwe high-end ultrabook, omgedoopt tot Spectre, mag er niet alleen op papier, maar ook in het echt absoluut zijn. En dat is eigenlijk een understatement, de Spectre behoort tot de mooiste laptops die ik in handen heb gehad. Ten eerste is het 'gewoon' een ultrabook. Wat mij betreft een verademing. In deze prijsklasse kiezen veel fabrikanten voor allerlei gekke convertible-constructies waarmee je het apparaat in een tablet kunt veranderen. Meestal komt het erop neer dat je inlevert op bouwkwaliteit of design, een forse meerprijs betaalt en de tabletervaring op zijn zachtst gezegd wat ongelukkig is. HP levert een apparaattype waarop veel kenniswerkers zullen zitten te wachten: een no-frills ultrabook met hoogwaardige componenten en die gebouwd is om iedere kantoortaak overal te kunnen uitvoeren zonder dat je het gevoel hebt dat je met een baksteen rondloopt. Feitelijk een volwaardig mobiel kantoor. Nu is deze laptop niet per se gericht op zakelijk gebruik, maar voor dit doeleinde absoluut goed bruikbaar.

Design en afwerking

Aan design en afwerking is veel aandacht besteed en dat zie en voel je direct. De behuizing is uit een stuk, geheel van geborsteld aluminium en kenmerkt zich door fraaie afgeronde hoeken en strakke vormgeving zonder overbodige uitsteeksels of dissonante elementen. Het is – al zal HP dat zelf nooit toegeven – vrijwel een 1:1-kopie van de Macbook Air. Toegegeven: het glas van de eerste Spectre was misschien specialer, maar ik geef de voorkeur aan de iets conservatievere huidige vormgeving en materiaalkeuze en stoor me niet aan de onorginaliteit ervan: beter goed gejat dan slecht bedacht.

De achterzijde heeft een mooie 'truffelbruine' tint en het HP-logo opzichtig in het midden. Het geheel doet wat strakheid niet onder voor bijvoorbeeld een Macbook Air, en dat is een groot compliment, want toch de de facto standaard in het genre. Integendeel: deze HP gaat er wat mij betreft overheen en voelt vooral nog wat degelijker dan het Apple-equivalent. Nergens vertoont de behuizing flex en het beeldscherm is met twee stevige scharnieren goed vastgezet.

De behuizing loopt taps toe, de voorkant is een stuk dunner dan de achterkant. Daardoor is het aantal poorten wat beperkt. Zo ontbreekt een netwerkaansluiting en heeft HP slechts twee usb-poorten gemonteerd, weliswaar van het usb-3-type. Gelukkig is wel 'gewoon' voorzien in een sd-kaartslot en kun je externe beeldschermen zelfs aansluiten via displayport of hdmi. Het gewicht van de machine valt alleszins mee: met 1,5 kilogram op de teller is het niet de allerlichtste ultrabook, maar allesbehale een zwaargewicht. Ook de afmetingen zijn bescheiden, met een maximale dikte van anderhalve centimeter.

Toegegeven: de Spectre 13 lijkt sprekend op de Macbook Air, maar dat is in dit geval nauwelijks een probleem. De afwerking is top en de behuizing is van een stevig soort aluminium dat nergens meegeeft.

Beeldscherm: bloedmooi

Blikvanger van de machine is het beeldscherm. HP heeft gekozen voor een 13-inch ips-paneel met een iets reflecterende coating en tienpunts-aanraakfunctionaliteit. Opvallend is de resolutie, waar HP-laptops in dit opzicht nogal eens achterbleven zijn ze nu met 2560 x 1440 beeldpunten helemaal 'bij'. Niet onbelangrijk, want de directe concurrentie en dan met name Samsung, Lenovo en Dell hebben op dit vlak afgelopen maanden flinke stappen gezet.

In de praktijk levert het paneel schitterende beelden. Opvallend zijn de, zeker voor ips, diepe zwartwaarden die films en foto's een mooie 'diepte' meegeven. Ook de kleurbalans is opvallend goed, waarbij wit ook mooi wit is en de kleuren netjes op hun plek zitten. Letters zijn dankzij de hoge resolutie gestoken scherp. Al met al behoort het scherm tot de bovenklasse en leent het zich ook zonder kalibratie goed voor bijvoorbeeld fotobewerkingsklussen. Wat kwaliteit betreft kun je het vergelijken met de 13-inchvariant van de Macbook Pro, of de Dell XPS 13, en dat is absoluut een compliment.

Boven het beeldscherm heeft HP een webcam geplaatst met een respectabele full-hd-resolutie. Die videovergaderingen moeten dus absoluut geen probleem vormen.

Het toetsenbord heeft het inmiddels bekende eilandjes-model, waarbij HP kiest voor bijna volledig vierkante toetsen. De toesten hebben weinig druk nodig, waardoor je snel kunt tikken maar soms ook wat onzeker kan zijn over je aanslag. Voor het soort toetsenbord (chiclet) is het echter een van de betere uitvoeringen die ik ben tegengekomen. Kers op de taart is een fraai egale achtergrondverlichting voor tiksessies in donkere omgevingen. De indeling is vrij standaard, het enige minpuntje is dat de op- en neer-pijltjestoetsen wat krap zijn uitgevoerd. Dat is echter de prijs je betaalt voor een toetsenbord dat de toetsen wat ruimte betreft laat 'ademen'. Ook was het niet echt nodig geweest om de achtergrondverlichting van de licht- en wifischakelaar continu ingeschakeld te houden, iets dat enigszins kan afleiden.

Enorm trackpad

Minder standaard is het enorme trackpad. Een van de heerlijkheden van deze laptop is dit prima functionerende aanwijsapparaat dat je nauwelijks kunt missen. Aardig detail zijn de ruwe zijkanten, waardoor bepaalde typische Windows 8-'gestures' vanaf de zijkant wat natuurlijker aanvoelen en vergelijkbaar zijn met wat je op het aanraakscherm zelf zou doen. Voor het aanroepen van bijvoorbeeld de 'charms'-bar is dat een meerwaarde. De rest van het trackpad voelt precies goed: niet te stroef en lekker responsief.

Zoals ik al aangaf: deze laptop is niet puur bedoeld voor zakelijk gebruik. Bewijs daarvan is de keuze voor de Beats Audio-laptopspeakers. Let wel: ik ben geen fan van hun overprijsde en 'bassy' hoofdtelefoons, maar in een laptop laat het merk altijd pria resultaten zien. Dat is nu weer zo. Hoewel je daarmee niet direct productiever wordt, is het het kijken van een filmpje of luisteren naar muziek hiermee wel een stuk spannender, en dat is voor de verloren momenten toch niet verkeerd. De speakers doen hun werk absoluut naar behoren en kennen voor een laptop prima basweergave.

Onder de motorkap had ons testmodel de nodige paardenkrachten. HP leverde de laptop met een mobiele versie van de Haswell-generatie Core i7, de 4500U op 1.8 Ghz. De aansturing van de graphics wordt verzorgd door de ingebakken Intel-chip. Voor gamers absoluut een showstopper, maar voor de kenniswerker valt daarover nauwelijks te klagen. Het interne geheugen van het testmodel bedroeg 8 GB en voor de opslag stond een 256 GB ssd klaar. Prima specificaties dus en dat resulteert in de praktijk in een vlotte machine die praktisch iedere kantoortaak probleemloos aankan en waarop het bewerken van een videootje ook geen probleem vormt. Opstarten naar een werkbaar systeem kost je ongeveer twintig seconden vanuit een koude boot, maar eenmaal in Hibernate-modus ga je binnen twee seconden verder waar je was gebleven.

To bloat or not to bloat

Zoals gezegd verzorgt Windows 8 de besturing. Deze komt gelukkig met opvallend weinig bloatware, alleen een probeerversie van McAfee Antivirus is aanwezig. Erg aardig is dat HP ook de volledige versie van Adobe Lightroom meelevert, een fotobewerkings- en -workflowpakket dat ik absoluut niet onder de categorie bloatware zal scharen.

HP belooft een accuduur van elf uur. Dat is toch wel erg optimistisch, in de praktijk haalde ik zo' n zes tot zeven uren werk achtereen uit het apparaat (met wifi ingeschakeld). Niet slecht, maar dat heb ik beter gezien. Op de een of andere manier slagen fabrikanten er maar niet in de Macbook Air – toch alweer meer dan een half jaar op de markt op dit aspect van de troon te stoten of zelfs maar te evenaren. Het is vanuit zakelijk oogpunt gezien wel jammer dat de accu niet vervangbaar is.

Blijft over de wifi-adapter. HP heeft hier niet op bespaard en de laptop uitgerust met een chip die de nieuwe ac-snelheden aankan.

Volg Raymond Luijbregts via Twitter of Google+