Review: Dell XPS 12

Je ziet ze nu overal: laptops die je met een simpele (althans, dat is de bedoeling) handeling tot tablet transformeert. Handig, want zo heb je twee apparaten in één en bovendien voelt Windows 8 zich op een dergelijk platform als een vis in het water. Beproefd is het concept van een afklikbaar toetsenbord of beeldscherm dat je om zijn as kunt draaien en naar beneden kunt klappen. Dell doet geen van beide en komt met een eigenwijs systeem. Het beeldscherm van de XPS 12 is gemonteerd in een soort frame, waarbinnen je het beeldscherm vrij kunt draaien. Zo kun je het gemakkelijk omklappen en naar het toestenbord toevouwen. Het scherm zet zich middels magneten vast. De fabrikant past feitelijk hetzelfde concept toe als bij de oudere Inspiron Duo.

De bouwkwaliteit lijkt in orde. Het schermframe is van metaal en voelt vrij stevig aan. Het beeldscherm klikt met een ferme tik vast en dat voelt goed. De achterkant is van gewoven carbon en geeft een gevoel van klasse. Voor de rest lijkt het apparaat sterk op de andere recente XPS-modellen zoals de XPS 13 en 14. Afgeronde hoeken bepalen het design.

Het design van de Dell XPS 12 heeft veel kenmerken van de XPS 13 en 14. Het zijn voornamelijk de afgeronde hoeken die het aanzicht bepalen.

Draagbaarheid

Ondanks het relatief compacte scherm van 12 inch voelt het apparaat wat zwaar. Het heeft niet de draagbaarheid van bijvoorbeeld een iPad of typische Android-tablet. Als laptop is dit nog overkomelijk. Het apparaat is zwaarder dan typische 12-inch laptops, een bekend probleem van hybride apparaten. Als tablet voelt de XPS écht een tikkeltje te zwaar om intensief te gebruiken. Vind je de iPad al wat aan de zware kant, dan ga je uren 'surfen op de bank' met dit apparaat niet heel prettig vinden. Het geheel houdt – los van het gewicht -wat ongemakkelijk vast door de ongelijke gewichtverdeling en vorm van de behuizing. Het is de water bij de wijn die je moet doen, het compromis dat je moet maken om niet met twee apparaten rond te hoeven lopen.

Het beeldscherm is zoals gezegd 12 inch en is – uiteraard- multitouch-aanraakgevoelig. Dell heeft ondanks het kleine oppervlak een nette 1920 x 1080 (full-hd dus) beeldpunten op het ips-paneel weten te persen. De kleurweergave is kort gezegd netjes. Tel daarbij een nette 400 nit lichtopbrengst op en je hebt een pracht van een beeldscherm waar je veel plezier aan gaat beleven.

Het trackpad werkt niet echt ideaal. Multitouch-bewegingen gaan goed, je swiped soepel met twee vingers door de Live Tiles van Windows 8. Maar het typische desktopgebruik, de plaatsing van de klassieke cursor met één vinger, is minder netjes. Dat gaat af en toe wat stroef en dat is toch jammer gezien het tweeledige karakter van het apparaat. Gelukig is met het chiclet-toetsenbord weinig mis.

High-end ultrabook

De XPS 12 heeft alle kenmerken van een high-end ultrabook. De vlotte ssd van Samsung in combinatie met de Ivy Bridge-processor zorgen voor goede prestaties. In ons geval was dat een Core i7 – we kregen van Dell de duurste uitvoering toegestuurd. Heb je minder budget, dan zijn configuraties met een Core i5 ook mogelijk. Windows 8 start in zo'n 12 seconden op vanaf het moment dat je het apparaat inschakelt. Het draaien van meerdere apps naast elkaar is geen probleem. Bijkomend voordeel: als tablet is het wat prestaties betreft een beest in vergelijking met 'traditionele' tablets.

Wat aansluitmogelijkheden betreft scoort het apparaat een krappe voldoende. We treffen slechts twee usb-poorten aan, maar die zijn wel beide van het type 3.0. Ook een mini-displayport staan tot je dienst. Een hdmi-uitgang ontbreekt echter, en dat stoort toch wat. Ook een geheugenkaartlezer zou meer dan welkom zijn geweest.

Ook over over de prestaties van de accu zijn we wat minder tevreden. We deden zo'n 6 uur op een volle lading. Dat is niet alleen veel minder als met een traditionele tablet (dat is immers logisch gezien de 'full-blown' Ivy Bridge), maar minder als we gewend zijn van een 'traditionele' ultrabook.