De losse steken en steekjes van iOS 6 (column)

Oké, we kunnen natuurlijk niet om het nieuwe Maps heen. Had het paradepaardje van i-apparaten moeten worden, maar blijkt op een totaal onbetrouwbare ramp uitgedraaid. Apple roffelde de trom al maanden, met schitterende beelden werden we lekkergemaakt. Maar wat niemand ooit voor mogelijk had gehouden: diezelfde fanboys (m/v) keren zich nu juist dankzij Maps tegen hun heilige hardwareleverancier. Want ja, steden die tientallen tot honderden kilometers verhuisd blijken te zijn (in een aantal gevallen werd Berlijn zelfs op Antarctica aangetroffen), is meer dan slechts vervelend. 

En dan zijn er nog de ‘smeltende wegen’, die zomaar ineens druipend in de diepte verdwijnen. Woonwijken die helemaal nooit bestaan hebben, verplaatste ziekenhuizen en ga zo maar door. Tot slot blijken de kaarten veelal behoorlijk gedateerd en lang niet zo scherp als die van aardsvijand Google. Dat Google Maps beter is ziet Apple ook, vandaar dat er inmiddels volop gerekruteerd wordt onder oud-medewerkers van de Google-kaartenafdeling. Niet dat je daardoor nou direct hoopvol moet worden, want het heeft Google ook minstens tien jaar gekost om Google Maps uit te laten groeien tot wat het nu is: een betrouwbare en nauwkeurige digitale globe. 

Geen vrijheid

Waar het natuurlijk om draait bij Maps is keuzevrijheid. De iOS-gebruiker krijgt ongevraagd een nieuwe kaartenapp voor z’n kiezen, maar een alternatief is er niet. Waarom moet de betalende klant een beta-tester zijn voor tenminste nog vele maanden en waarschijnlijk zelfs jaren? Apple vraagt inmiddels geduld, maar dat geduld is op. De enige noodoplossing is de Google Maps-website vastpinnen op het startscherm.

Gechipte connector

Keuzevrijheid –of beter het ontbreken daarvan - blijft een rode draad bij Apple. Neem nu die nieuwe mini-connector. Oorspronkelijk geïntroduceerd als noodzaak vanwege de steeds dunner wordende iDevices, inclusief de iPhone 5. Wel vreemd dat het verloopstekkertje dan niet gewoon voor nop wordt meegeleverd met de smartphone. Nee, je dient een dikke 30 euro neer te tellen voor dat stukje plastic: kassa! En de aap kwam al snel uit de mouw: het betreft niet een simpel stekkertje, maar het blijkt een identificatiechip te bevatten. Verklaart de hoge prijs, maar ook de politiek van Apple. Niks geen noodzaak voor dunnere apparaten, maar gewoon tijd om consumenten weer eens een beetje uit te melken, de oude stekkers brachten door Aziatische huisvlijt inmiddels allang geen cent meer op. Dat je dure dock daardoor niet bruikbaar meer is en er in ieder geval niet al te elegant meer uitziet met de verloopconstructie? Who cares, dockfabrikanten verkopen ook graag wat nieuws. 

Facebook, nee bedankt!

En dan zijn er nog de vele kleine ergernissen rondom iOS 6. Facebookintegratie, hartstikke leuk om verjaardagsfeestjes voor de hele wereld mee te organiseren maar hebben we daar nou echt om gevraagd? Verwijderen van deze optie kan ook niet, net als dat Twitter niet uitgezet kan worden. Foto’s bleken na de update heerlijk door elkaar gehusseld, alfabetische volgorde kennen ze in Cupertino niet. Logisch ook, want Apple ‘organiseert’ foto’s in een scala aan vage mappen. Gewoon even wat plaatjes via usb overpompen kun je dan ook vergeten, het onder Windowsgebruikers beruchte iTunes blijft een onoverkomelijke tussenstap. Dan is er ook nog de nieuwe App Store, een waar gedrocht als het gaat om zoeken naar apps. En vaak ook strooptraag.

Doodlopend

Apple’s ware gezicht wordt steeds duidelijker. De ultieme droom van het bedrijf is gebruikers in een stevige kooi te stoppen waarin alle gangen van de sekteleden tot op de seconde nauwkeurig gevolgd en gestuurd kunnen worden. En dát – zo heeft de geschiedenis geleerd - gaat niet werken. Als je niet naar je klanten luistert, is het op een gegeven moment over en uit. Een probleem waar overigens ook Microsoft mee te maken heeft (Windows 8, Metro, geen startknop). Waarom toch? Iedereen weet dat dit een doodlopende weg betreft.

Maar ja, die route zit waarschijnlijk niet in Apple’s kaart.