Internetbubbel 2.0 zwelt aan

Je kent vast wel het gevoel dat rondom de Postcodeloterij hangt. De kans dat je ooit de  jackpot wint is natuurlijk microscopisch klein. Maar anderzijds is er altijd dat gevoel van ‘maar stel je voor dat’.

Want inderdaad: stel je voor dát die prijs in jouw straat valt. En die buren waar je toch al zo de pest aan hebt ineens miljonair zijn en jij nog steeds voort moet ploeteren voor je dagelijkse overleving. Kortom: toch maar zo’n eigenlijk veel te duur lot kopen.

Eenzelfde angst lijkt ook nu weer te leiden tot een ‘internetzeepbel reloaded’. Want beurshandelaren zijn eigenlijk ook net spelers in de Postcodeloterij. Verblind door de angst dat een 'concullega' misschien net die winnende investering maakt en jij niet.

Facebook en Twitter

Neem Facebook dat sinds een investering van Goldman Sachs sinds januari dit jaar de astronomische en eigenlijk ronduit achterlijke waarde van meer dan vijftig miljard dollar heeft bereikt. Vijftig miljard! Als je er echt goed over nadenkt betekent het dat we weer midden tussen nieuwe internetzeepbellen zitten.

Want ook de welbekende microblogdienst Twitter is inmiddels een dikke tien miljard dollar waard. En waar hebben we het dan over? Een pagina waar mensen veelal nietszeggende berichten kunnen dumpen. Oké, dat het systeem in tijden van revoluties en dergelijke wellicht z’n waarde bewijst is prima. Maar revoluties genereren over het algemeen geen inkomsten.

Eigenlijk kun je Twitter nog het best vergelijken met een soortgelijke rage uit de jaren zeventig: het aloude bakkie. 'Breaker, Breaker. Big Wheels Daddy voor Coffeepot Mama. Staat de Jägermeister al koud? Ik kom eraan!'

Tja, we weten allemaal hoe het met hypes afloopt. Het bakkie bestaat nog steeds, maar het is nog maar een klein groepje mensen dat er actief gebruik van maakt. Ook Twitter zal uiteindelijk weer gewoon in de annalen van de nog jonge internetgeschiedenis verdwijnen.

Crisiskater

Dus als je eens rustig logisch nadenkt is het eigenlijk een ‘beetje dom’ om voor tonnen of zelfs tientallen miljoenen aan aandelen te verkopen in rages van de dag. Want uiteindelijk wordt hier weer een heel klein groepje mensen puissant rijk(er) van; de rest blijft met de crisiskater zitten. De Nina’s zijn al weer druk bezig hun zaakjes veilig te stellen en wachten precies het juiste moment af om hun aandelenpakketten te dumpen.

Alle tekenen wijzen inmiddels op een zeepbel 2.0, maar niemand lijkt zich er druk over te maken. Tot het weer te laat is. Dan worden er weer tranen met tuiten gehuild en zullen analisten – die moeten toch ook hun geld verdienen – opnieuw boeken vol schrijven met antwoord op de vraag hoe dit toch wéér kon gebeuren.

Maar ach, dat antwoord is allang bekend. Namelijk: ‘maar stel je voor dat…’ Hetzelfde antwoord zal nog tot vele zeepbellen meer leiden in de toekomst. De menselijke natuur verander je namelijk niet.

=======================

Ronald smit is freelance journalist en reist de hele wereld over met zijn netbook en Nokia N900.