Activatiegekte: de consument als crimineel

Stel, je zit rustig te werken op je pc, want die ene belangrijke en goedbetalende klus moet vandaag nog af. En ineens verschijnt prominent in beeld een waarschuwing van McAfee dat je virusscanner niet meer actief is vanwege een verlopen licentie. Terwijl je toch héél zeker weet dat er een twee- of driejarig contract is afgesloten om juist van dit soort ‘tussendoorgezeur’ af te zijn.

Daar zit je dan, volgens McAfee met een totaal niet beveiligde pc. Enige knop die in het waarschuwingsvenster tot enige vorm van actie leidt is die waarbij je een verlengde licentie kunt kopen. Ja, dag! Het ding ís al goedbetaald! 

Dit scenario blijkt helaas realiteit te zijn en daar waar het in eerste instantie leidde tot urenlang uitproberen om de zaak weer te heractiveren en een of twee keer herinstalleren plus een systeemherstel leidt het tegenwoordig tot slechts een diepe zucht. Want het blijkt namelijk dat de software van McAfee een erg gecompliceerde activatieprocedure aan boord heeft die bij bijvoorbeeld het in de ogen van de softwarefabrikant te vaak wisselen van IP-adres (érg handig bij mobiel notebookgebruik) of een Windows Systeemherstel op een ondefinieerbaar ‘verkeerd moment’ op tilt slaat. 

Activeringssleutels

Je ziet dan ook op je accountpagina online dat er na verloop van tijd een aantal activeringssleutels op een rijtje staan. Daar heb je zelf geen invloed op, die ellende wordt volautomatisch aangemaakt. De geleerde wijze les is dat je bij de eerdergenoemde waarschuwing even in moet loggen op je account en simpelweg handmatig een van de geactiveerde licenties uit moet schakelen, daarna een handmatige updateprocedure in gang dient te zetten en dan controleren of McAfee weer tot leven komt. 

Gebeurt dat niet? Dan probeer je gewoon een andere licentie uit het rijtje, eentje doet het altijd. Niet dat de verveeld klinkende helpdeskmedewerker in een ver lage lonen- land met deze oplossing kwam, maar ik heb het bij puur toeval zelf ontdekt.

Dit soort zaken gebeuren overigens niet alleen bij McAfee, maar ook bij andere fabrikanten van ‘gewilde’ software. De consument wordt bij voorbaat als crimineel gezien en direct gestraft als zijn of haar duurbetaalde software zich anders gedraagt dan ooit bedacht. 

Criminele consument

Want stél je voor dat die criminele consument het betreffende programmaatje op een andere note- of netbook elders in huis heeft geïnstalleerd, de gruwelijke gedachte alleen al! En ja, te vaak systeemherstellen of van IP-adres veranderen is ook al zeer onbetrouwbaar gedrag dat meteen de kop ingedrukt moet worden.

Kortom: zodra je ook maar iets afwijkt van het door de fabrikant opgelegde modaalgedrag ben je als consument de pineut. En dan maar zeuren dat klanten overstappen op gratis of illegale alternatieven! 

Het gedrag van de software-industrie begint steeds meer te lijken op dat van bijvoorbeeld platenmaatschappijen. Daar wordt immers ook uitgegaan van het principe dat de consument in eerste instantie crimineel is door bijvoorbeeld kopiëren onmogelijk te maken. Dat daarbij een zeer ongebruiksvriendelijke situatie ontstaat die potentiële kopers juist tot bijvoorbeeld downloaden drijft is iets dat maar heel langzaam door lijkt te dringen.

Omdraaien

Massaal weglopende klanten worden toegeschreven aan de mogelijkheid tot illegaal downloaden van content. Maar dat is de zaak volledig omdraaien, want de ellende begint bij –in dit voorbeeld- extreem onbruikbare software door werkelijk idiote beveiligingsmaatregelen. 

Ach, gelukkig is de overeenkomst met McAfee over een paar maanden verlopen en zijn er nog genoeg andere wél gebruiksvriendelijke oplossingen!
=================================
Ronald Smit is freelance journalist. Hij reist met zijn netbook en Nokia N900 de halve wereld over.